Seviyorum yazmayı,hayatımda yazmanın ayrı bir önemi var az yada çok illa ki yazmalıyım gün içersin de, yemek gibi, içmek gibi, eğer yazmazsam eksik kalıyor bir yanım sanki,her şey birbirine giriyor.Yıllar öncesinden yazdığım eski defterlerim var kıyamıyorum atmaya onların yanı başımda olması mutluluk veriyor bana....
hep günlük tuttum bu yaşıma kadar, yazma aşkımı böyle doyurdum.yazmaya yeni yeni başladığım zamandaki yani ilk günlüklerimi atmıştım.Onları atmış olmak bile üzüntü veriyor bana, hayatımdaki her şey değerli olduğu gibi onlarda değerliydi aslında, keşke atmasaymışım o zaman küçük aklımla ...
sonra yazma aşamalarım hala devam etmekteyken kalem defter ile ,şimdilerde blog yazmakta keyif veriyor bana,kimse okumasa bloga uğramasa hiç önemli değil, zaten kendim için yazıyorum ya...
hayat her geçen gün değişiyor,aynı şekilde duygularda o doğrultuda şekilleniyor.Bazen mutluluktan uçuluyor,bazen çok depresif halde geçiyor.İnsan yaşamı her an,her zaman bir çizgide gitmiyor.Ama yazmak mutluluk veriyor okumakta aynen öyle...
sevdiğim bir kitabı almak,onunla kütüphanemde göz teması kurup hasbi hal etmek mutluluktan uçuruyor havaya, seviyorum bu yanımı alsana mutluluk sebebi ufak bile olsa :)
birde bitmek tükenmez ilgim var belli dönemler belli şeylere,onları öğrenmek araştırmak mutlu ediyor beni, fakat ne kadar çok ilgi alanı o kadar çok 24 saate sığmama sebebi ve bir o kadar mükemmel bir plan yapma gereksinimi doğuruyor. kimine göre daldan dala atlıyorum,kimine göre abartıyorum ben bu durumdan memnunum, yaşamda öğrenmeye duyulan heyecan biterse geriye ne kalır ki...öğrendiğim her şey mutluluk sebebi oluyor bana,öğrenemediğim her şeyde öğrenme sırası gelmezse sıkıntı veriyor. böyle tezat 2 durum işte...
öğrenmek istediğim basit bile olsa heyecan duyuyorum o konuya, konu bir menekşe nasıl bakılır ? olsa dahi :) kimden öğrenirim,nasıl öğrenirim,nerelerden bu konu hakkında eğitim alırım kurcalıyor kafamı sonucunda çok sevdiğim uykudan bile feragat edebiliyorum.bu heyecan olmaz ise bende,şu hayatta ne öğrenme isteği buluyorum nede öğrenebilecek enerji buluyorum.Dua ediyorum öğrenme isteğimiz bitmesin diye zorla sevmeden öğrenilen hiç bir şey fayda vermiyor insanın kendine, etrafındaki insanlara heyecan bitiyor öğrenme bitiyor.
oğlumunda her şeye karşı öğrenme isteği var mutlu ediyor bu durum beni, elimden geldiği kadar ona öğrenmek istediği şeyler için imkan sağlamaya çalışıyorum.öğrendikten sonra rahatlıyor sıra başkasına geliyor aynı ben :) dezavantajı çabuk tüketiyoruz her şeyi her daim eskilerin üstüne yenilikler eklemek gerekiyor buda çok plan program gerektiriyor...
plan programsız olunca yapmak istediklerim uzak gibi gelip üzüyor beni sanki onu öyle çok isterken ne zaman öğrenebileceğimi bilmemek üzüyor.onu öğrenmek mutluluk sebebin olacak ya, işte plan tablosunda onu görmem mutlu ediyor beni, bedenimi ,yoksa karışıp gidiyorum.plansızlık beni mutsuz yapıyor,öğrenmek istediklerimden uzaklaştırıyor...
bazen diyorum ki şu hayatta ne kadar az şeyler biliyorum.Allah neler yaratmış neler... araştırmaya,okumaya bir ömür yeter mi acaba ama bir yerlerinden başlamalı değil mi ?
Rabbim hepimizin öğrenme isteğini artırsın, yaşama duyulan enerjimizi çoğaltsın,gökyüzünün mavisini,kuş cıvıltılarını görüp duyarak hissedebilmeyi nasip eylesin duası ile........
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder